Direniş Şiiri - Kamil Korgan

Hezeyanlarıma karışmış gecelerin
Kuşatılmışlığındayım,
Karanlığa kazıyorum mevzilerimi
Mezar niyetine.
Son bir sessizliğimi saklıyorum birkaç saat ötede.
O kadar kalabalık ki içim
Düşmemek için ölü düşlerin ellerine
Direniyorum…
Bir senin sesin yok gürültülerde,
Benim yanımda olmayışın gibi.
Her duyumsayışım;
Sevinmek ile üzülmek arasında koşuşturmak,
Yorulmak…
Sonrası; gecenin koynuna uzanıp
Tekerrürleri yaşamak
Ve yapamadıklarımızı tefekkür ile doğup
Yeniden yeni bir direnişe amade olmak...

Hezeyanlarıma karışmış resimlerin
Kuşatılmışlığındayım,
Tahammül sınırlarına kuruyorum kaderimi
İntihar niyetine.
Son bir figanımı saklıyorum birkaç adım ötede.
O kadar kalabalık ki düşünüşlerim
Düşmemek için tufanlı yalnızlıkların ellerine
Direniyorum…
Bir senin resmin yok haykırışlarımda,
Benim yanımda olmayışın gibi.
Her dalgınlığım;
Kabul ile itiraz arasında yolculuğa çıkmak,
Yorulmak…
Sonrası; avuçlarımı gökyüzüne açıp
Dualarımı azat bırakmak
Ve yapacaklarımıza inanç ile doğrulup
Yeniden yeni bir direnişe amade olmak…

Hezeyanlarıma karışmış seslerin
Kuşatılmışlığındayım,
İsyanın kalbine yazıyorum varlığımı
Yok oluş niyetine…
Son bir kaderi saklıyorum birkaç kelime ötede.
O kadar kalabalık ki tükenmişliklerim
Düşmemek için sonsuzluğun bilinmezliğine
Direniyorum…
Bir senin ellerin yok dokunuşlarımda,
Benim yanımda olmayışın gibi.
Her kavgam;
Ölmek ile yaşamak arasında mekik dokumak,
Yorulmak…
Sonrası; gözlerimi seyre bırakıp
Olacaklarımı gözyaşıyla diri diri yıkamak
Ve yenik düşmüşlümüze inat ile sevdalanıp
Yeniden yeni bir direnişe amade olmak…