Direniş Şiiri - Bekir Yüzer

Lüzumsuzca nefes almak değilmiydi
Bu dünyada yaptığım tek şey
Sana bir gitme demeyi bile beceremedim
Fütursuzca sevmek seni
Hataların belkide en büyüğü değilmiydi sencede
Kalbime bir sevme lan bile diyemedim

Halbuki başlarken ikimizde biliyorduk
Bir gün biteceğini
Sen gerçeğe biraz daha çabuk uyandın
Bense hala seni karabasanlarımda yaşıyorum
Ne yapayım uyanamıyorum

Sen kimbilir kaçıncı sefere yelken açıyorken
Umarsızca
Bense ıskartaya alınmış
Ve hergün bir bölümü daha su alan
Takalar gibiyim

Sen yoksunya,aşk yokya ve sevilmekte yokya
Mavi okyanuslarda yelkenler fora olmasada
Güneş alnıma vurmasada
Hissetmesemde deniz kokusunu doyasıya
İnan bana
Sadece nefes alıp verişim
Bu dünyaya tek direnişim....