Direniş Şiiri - Abdullah Oral

DİRENİŞ

Hayat
azgın bir köpeğin dişlerinde
parçalanmaktaydı.
Yüreklerini isyana saldı emekçiler
Bir lokma ekmekle kandıramazsınız bizi diyerek
Direnişe geçtiler.
Sonbahar alazlıyordu sokakları
Kızıl bir öfke
Dökülmekteydi emekçilerin yanaklarından.

Uçuk mavi göğün altında
Yazdan kalma sarı sıcak
Daralan yüreklerden patlamak üzere öfke

Damarlarımıza sığmayan isyan
Ansızın kaldırıyor kollarımızı Şartele
Susturuldu kayışların şakırtısı
Dişliler hırlaşmaktan yorgun düşen köpekler misali
Sessiz sedasız yığılıp kaldı bir birlerinin üstüne.

Sustu makineler
Başladı konuşmaya emekçiler
Dilde balyozlaşan sözler
İnip kalkıyor kafasına patronun

Kuduz itler gibi dolanıp duruyor.
Pişman patronun kafasında
Can almaya devam ediyor intikam.

Çözüldü gevşeyen dokusu büyünün
Zulüm yenik düşmüştü isyana..

Ankara organize sanayinde yaşadığım bir direniş öyküsü.
Yüreğimizdeki isyan ve sevdalarımız. Ekim 1999