Direniş Şiiri - Mehmet Yücel

Direniş direniş direniş...
Direnişimiz değil mi;
çimlenen tohum,
filizlenen başak,
harmanda tahıl,
değirmende un,
fırında somun.

Baş kaldırdıça çelişkilere;
dağılan kara dumanları bilir misin?
Olmazsa olmazlarını yar etmeye niyetin yoksa;
üstüne düşecektir olanca kütlesiye hayat.
Direnişin dağ dağ, ova ova,
ırmak gibi hırçın,
gürül gürül...

Kurt bakışlım!
Kim tutabilir seni.
Kim yok edebilir.
Irgatsan emekçiysen sen istedin diye değil;
istemişlerdir.
Prangaları sen doğmadan önce çekmişlerdir;
ayaklarına geçmişin.

Sen sen olmaya yöneldikçe;
engelsiz değilsin biliyorsun.

Seni bir ben anlarım diyorsam;
damarlarında kanı donmuş,
direnişinde umutla savaşmayı,
pençesinde özgürlüğü, sevdayı, taşıyan
koca bir kartal düşün.