ey masumiyetin erdemin saflığında
eğer kirlenmemiş bir akarsu kalmışsa
ülkemin güneş çekilirken tepelerinden
seyredilirken üzüm sarkıtlı kızıl akşamlar
üşürüm ocak kıskacı gün batımlarında
bu toprak
bu mavi beyazın sarmalında
gökyüzü hüzün bulutlarıyla kaplıyken
bir yetim öksüzlüğünde büyür acılar
buz tutulu sarkık bıyıklardan
o tetiği çeken sen misin çocuk
hiç baktın mı
gülen o can sıcağı gözlere
gördün mü
içindeki derin kırıklıkların izini
canımdan can alınırken
kalmış olsa da
yarım umut kırıntıları
sende varsın a çocuk
içimin titreyen yanında
ah ne yazık varmadın farkına
varamazdın
vardırmazlardı
kül renkli bulutlar kaplıyken
varız oysa
yaşatmaya yeşertmeye
içimde hep bir sızı
güne sancılı kan güllerinde
ağlıyor kanıyor içim
öfkemi dolayıp yürüyorum
çoğul türküler dilimde
toprak
gök
kan kusmakta
kusmasın
büyümesin nefret
uzanan elim sende
gel kardeşim gel
bölüşelim kardeşçe
dar edelim
yaşanası güzelim dünyayı
bize yaşamı dar eden
o karanlığın sahibi “ucubeye'
bitmedi…
Vedat Koparan 04.02.2007
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 6.2.2007 14:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşünmek başa bela ya hele böyle rüzgarla yarışan bir sevda gülü olmasaydık öyle savrulurmuydu yapraklarımız tarumar olan bir yangında zemheri ayazı vursa bile ağıtında türkü dillim hep özlenen hep sevilensin yaşam trenin son vagonunda sıkışıp kalmış olsamda bir sevda ki bu sana sığırcık tutukluğu…
Her adımıma tuzak kuran
Kanımı içen doğan güne karşı
Senin de vabalin boynumda.
(Ozanrsın adlı şiirden) Ahmet Tahsin
Kutlarım sevgili dost.
kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (4)