fırtına koparmadı dallarından
rüzgar alıp da götürmedi onları
bir sürgün belası çattı kaşlarını
düşleri prangalandı
zindan adres gösterildi, ölümse hak onlara
bir sabah çıkıp gittiler kök verdikleri topraklardan
tek suçları sevmekti ülkelerini
kiminin kafası yarıldı tabaklarla, çatallarla
kiminin ömrünü mahpus damları çürüttü
kimini de sürgün yedi bitirdi
kasetleri, filmleri, kitapları ve isimleri yasaklandı
bir arsız hastalık düştü peşlerine
ama hiçbir zaman yılmadılar, yıkılmadılar
sürgünde de hep direndiler, direnmeyi öğrettiler
gittikleri ülkelerde hasreti yudumladılar
keder birikti yüreklerinde
keder vereme, veremse ölüme döndü
hasretten kavruldular, fişlendiler
sürgün yediler vatandaşlıktan çıkarıldılar
ama adları Yılmaz'dı, Ahmet'ti, Nazım'dı onların
adları Deniz'di, Mazlum'du yiğitlerin
Yılmaz'lar özleri gibi yılmadılar
Ahmet'ler bir kaya gibi direndiler pes etmediler
Paris ve Moskova sokakları mekan oldu onlara
güller memleketlerini özlediler
memleket güllerini
direndiler pes etmediler, direnmeyi öğrettiler
birgün özgür görsünler diye ülkelerini
Kuzey Rüzgarları, 2015
Kayıt Tarihi : 14.8.2017 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!