Direnen Ressam Şiiri - Arıkan Akar

Bir resim defterim vardı
Küçük basık meyhanelerde
Çizerdim babamın içtiği vakitlerde
Güzel papuçları vardı resimlerimin
Kısır anaların düşlerindeki bebekler giyerdi

İşte bulut diye bağırdım!
Bir güvercin ğöğsümün üstünde
Yoksulları ve üzerlerindeki gökyüzünü çizdim
Uykusuz bir göz gibi yorgundular
Çizdim,
Bekledikleri cumartesi akşamlarını
Dişleri gıcırdıyordu,
Zeytin, yağ ve ekmek
Bir hayal kadar silik

Mutluluk nedir ki görüntüler çekip gidince
Resimlerde mevsimler ve kadınlar..
Tekrarlanan aşk figürleri..
Pörsümüş bir yonca çiz dedim, kendime
Solgun bir piyanistin yüzünü
Gölgede kalmışları
Yedi günü ve yedi geceyi
Sabaha can veren duyu düşünü
Gidenleri ve kalanları

Kim çizer
Yediğimiz gündelik acıları
Boyumuzun yetişemediği arş’ ı

Serap nedir ,çölü görmeyen için
Zindan nedir ,prangaları duymayan için
Yıldızlar nedir,damlarında,(Umut havaalanlarında )uyumayan için
Kim çizebilir silinmiş bir yazgıyı

Nereye ey başkaldıranım
Diz üstü kal
Usumda sevişmekten yorgun bir evren
Diren!
Çiz!
Döner bir gün, akşamlar yazgılarından
Döner, yaşamın kızgın topuğu geri
Aşktır, ölüme egemen olan
Dirilerdir ,ölü kralları sayan
Döner,kavgadan uzak bir Güneş

İlk çizdiğim resim gibi duruyor anılarım
Yirmisindeydim
Saraylar ve tapınaklar
Çölleri emziren kadınlar
Aşk’ ın yasak olduğu yurtlar
Tebeşirle çizilmiş sabah duvarları
Hepsini hatırlıyorum
Köklerimi sarsan şiirler gibi

Ve sonra bağırdım;
Mutsuzluğun soluk bir kağıda dönüşeceğini kim diye bilir ki ?
Kim çize bilir kederin gözyaşlarını,
Meleklerin bozbulanık göğüne
Kim göre bilir
Hani şu simsiyah kentllerde ağlayan peri kızlarını...