Direnemedim sensiz Şiiri - Mehmetcan Çekiç

Aksatılmış düşlerimi uğurluyorum maziye,
Geç kalınmış bir sevdanın öncesindeyim,
En baştan sayıyorum adımlarını,
En baştan biliyorum sonunu,
Olması gerektiği kadar korkak,
Gerektiğince ürkek aldanışlarım,
Yalnızlığım,
Ve şu densiz patavatsızlığım,
Çaresizlik diz boyu yalpalarken ayaklarımı,
Bildiklerimi kolluyorum zihnimde,
Geri gitmiyor gölgem,
Bedeninden bir adım bile..

Usulsüzce akıp gitmiş içimden gelen gözyaşlarım,
Hiç dinmeyecek bir sızı koymuş ardına,
Bastığı heryerde izi
Baktığı heryerde gizi,
Battığı her dilde sözü kalmış düğüm düğüm,
Yanım yönüm şaşmış hala,
Orta yolu çoktan geçmiş halde bulmuşum kendimi,
Nekadar da çok ağlamışım böyle,
Nekadar çok yıpratmış hayat,
Sen artık tükendin dercesine..

Sillesini yiyip diyetini verdiğim şu acı kaderim;
Hesapsız suallere boyun eğdirmiş dilimi,
Susmak hiç bukadar zor gelmemiş,
Yutabilmek o ilaç sanılan zamanı,
Ertelemiş gönlümün sevgiye tokluğunu,
Hiç olmadığı bildiğim halde,
Tüm halsizliğimi gelişine bağlamışım,
Akıp giden zamanı..

Doğrularım saklıdır avucumda hala,
Çünkü sen birgün gerçekten çıkıp gelirsin diye,
Üstüne üstlük yaşattığın kadar direndim,
Ölmemeye,
Yenilmemeye sensiz,
Sensizliğe yenilmemeye,
Beni sadece sen yen beni istedim,
Ben hiç kazanamadım seni sensiz...
Direnemedim yenilmemeye,
Kaldığımda sensiz..