Direnç Şiiri - Atakan Aydoğmuş

Hayata karşı duyduğumuz o anlam.
Her bir düş, her bir istek, her bir arzu.
Aslında isteklerimiz bize kilit vuran,
Bizi acımasız dünyanın ardında, hapsedilmeye mahkum kılan.
Azami ve yoksun, bir o kadarda noksan hayallerimizde,
korktuğumuz için belki, tüm bu uğraşların sonuçsuz kalacağı paranoyasıyla.
Bazen sadece uyumak, bazen sadece durmak istemek.
"Beni neden buna mahkum kılıyorsun?" diye, sessizce haykırmak.
Bağırmak istersin yalnızca sana acı çektiren karanlığa.
Sana kendisini bağımlı yapan, o tertemiz aydınlığa.
Ne yaparsan yap, değişmeyecek gibi görünen siste.
Ne kadar çabalarsan çabala, bitirmeyeceğin çizgide.
Koşuşturman bir hayli saçma, kabul etmişken hiçliğini.
Reddetmen saçma, tüm bu manadan yoksun kifayetsiz bendini.
Kendini düşünmek istiyorsun bazen, kendin üzerine kafa yormak.
Kafanın derinliklerindeki sorulara, bir vuku bulmak.
Seni yiyip bitiren düşlerinin ardında saklı mana nedir?
Seni delirtmek isteyen sorgulayışın altında saklanan cesaret kimdedir?