Diren Okmeydanı Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Öyle sessiz olduğuma bakmayın
Ağız dolusu
Kan tüküryorum
İçimde oluşan
Yaralardan olacak ki
Çığlıklarım yapıştı dilime
Bir tutam sevdam kaldı
Onu da paylaşayım hepimize
Ancak benden kalan naçiz bedenimi
Gömün, beklenen halk devrimin izdüşümüne

Baharım çoktan uçtu gitti
Mayıs’ı unuttum
Şimdi her yerde kış
Her an Şubat’ı yaşıyorum
Mevsimler mi tükendi
Yoksam ben mi tükendim
Kuşlar, börtü böcekler, güler, çiçekler kalmadı

Yanı başımda
Gülüşleri
Yüzlerinde kurumuş
Özgürlük isteyen
Çırpına yiğitlerin
Süzgün bakışları ürpertiyor beni
İyi bilinmeli, kurşun yarası öldürmez bizim gençleri

Kulağımda annelerin
Sesleri
Ağıtları
Yürekler kan ağlıyor
Diren Okmeydanı
Güneşli bir günde tüm acılar saplandı kaldırımlara

Halkların ölülerine dil uzatan
Densizler gittikçe çoğaldı
Bir ağırlık çöktü
Her iki omuzlarıma
İçimde
Kürdistan’ı isyanım depreşti
Asi öfkem dudağımda patladı
Katillerden soracağız
Sıktıkları her kurşunu, öldürdükleri gençlerin hesabını

Bu bir sınıf kavgası
Bir özgürlük sevdasıdır
Ey Ceylan Önkol
Erkan Encü
Berkin Elvan
Uğur Kurt
Ayhan yılmaz ve tüm devrim şehitleri
Söz her gün anacağız sizleri
Kınayarak kalleş kurşunları kınayarak tüm namussuzları

25.05.2014
İstanbul