Diren Kalemim Şiiri - Vahap Özdemir

Bu sözlerden bir tek sen anlıyorsun
Bir sen anlıyorsun beni
Sana hitap ediyor duygularım
Sana sözü geçiyor düşüncelerimin
Sen beni kağıda döken bir masum kalemim...

Çok kırdım, çok kızdım sana affet beni
Acı defterimde uzun süre sakladım seni
Umutları kaybetmişken sen geldin
Titreyen ellerimden sen tuttun beni
Her yorgun şiirime yardım eden
Her veda mektubuna merhabalar ekleyen
Sen ki hislerimi kağıda geçiren, canım Kalemim..

Ben seninle hayatın sırlarına kafa tutmuş masum bir çocuktum
Hayallerim 5 yaşındaydı fakat gönlümde Asırlar boyu yaşanmışlıklar vardı
Bir başıma yürüdüğüm sokakta kaç çocuğun çırpınırcasına ağlaması vardı
Kaç anne beton taş üzerinde sabahlardı
Kaç ev üzerime yıkılırdı
Bilmem kaç insan yalnızlığın bağrında yaşamın sonuna bakardı..
Yine de,
Ben seninle bir türküye bin gözyaşı bağlardım
Sabaha dek yürüdüğümüz yollardaki bir çiçek dalı gibi hemen kırılırdık.
Şimdi gözlerim gibi her günüm de kuruyor
Ellerimi uzatıyorum uçuruma sebep oluyorum sanki
Yalandan umudu anlatan şiirlere başlamak istiyorum
Kırmızının olmadığı, uçurumun olmadığı
Ayrılığın olmadığı
Ölümün olmadığı
Sisli gecenin, pırıl pırıl açan sabahı olsun istiyorum
Fakat seninle büyüdüğüm her geçen gün
Dün öğrendiğim yalan kalıyor
Diren Kalemim lütfen diren
Sensiz geçen bir sayfa beni ölüme daha da yaklaştırıyor..

Bu eserler senin, tüm suçu ben üstleniyorum..