Direğe Bek Döğerken Şiiri - Ozan Efe

ceylan gözüne aklım
gün ışıktan değerken
esen yeldedir saklım
yaprakların eğerken
silindi çocukluğumda bayram sevinci
gözümdeki ışığım yok şimdi
gökyüzünden düşer bereket
ağız tadında özlenen
yanar yüreciğimden hep
dağı meleğin tutmuş
suyu ineğin yutmuş
sonrayı da unutmuş
kardeleni meğerken
ayazın esrikliği üstünde
yakıp kavurduğunu bilmez
tipiler savurduğunu da
gökyüzünden taşar tılsım
gülücüğünde gözlenen
nazlanışında sunalar hep
ozan efem düşünden
kinsizce gülüşünden
alkım dürülüşünden
direğe bek döğerken

061111denizligülcebuluşma