Basiret bağlanınca, feraset körelince
Zekâ işe yaramaz, pek âciz kalır insan…
Heves eksik gelince, nefes yetişmeyince,
Müdrik olamayınca pek âciz kalır insan…
Yürekler kanayınca, umutlar tükenince,
Akıl iş görmeyince pek âciz kalır insan…
Beyinler kuruyunca, bilim ışıtmayınca
Bilgi işe yaramaz, pek âciz kalır insan…
Mânâ güçlenmeyince, madde öne çıkınca,
Hesap yanlış olunca pek âciz kalır insan…
Çıkarlar çatışınca, ayrımcılık olunca,
Moraller bozulunca pek âciz kalır insan…
Diğerkâmlık yitince, bencillik güçlenince
Birliktelik çözülür, pek âciz kalır insan…
Aç gözlülük artınca, inanç zayıflayınca,
Tartılar bozulunca pek âciz kalır insan…
Aslını yadsıyınca, faslını tüketince,
Dengeyi yitirince pek âciz kalır insan…
Hatada diretince, haddini bilmeyince,
Hâller düzelmeyince pek âciz kalır insan…
Öz saygı kalmayınca, öz sevgi kaybolunca,
Erdemsizlik artınca pek âciz kalır insan…
Öfke tutsak alınca, hoşgörü azalınca,
Sabır iş görmeyince pek âciz kalır insan…
11.12.2008
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 11.12.2008 05:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!