Dır, dır, dır, dır..... Şiiri - Mehmet Ç ...

Eskiden çatıdaki odamın penceresinden doğuya bakardım
Önümde yemyeşil dağ, dağ üzerindeki ağaçları sayardım
Şimdi evimin önüne ev yaptılar.
Pencereden baktığımda komşumun çatısı var
Çatının arkasında başka apartmanlar
Görülmüyor dağlar, ağaçlar
Artık pencereleri sayıyorum
Komşum bakarsa el sallamıyorum.

Bir şubat Pazar günü, aylardan kış ayı, on dokuz derece sıcaklık
Havada bazen hızlanan rüzgar, akşam değil ama hava karanlık
Duyguların kaybolduğu mevsimleri yaşatıyor apartmanlar
Doğayla aramızdalar
Beton apartmanlar
Asfalt yollar
Asık suratlar
Belki birazdan yağmur yağar
Çatıdan gelir tıkırtılar

Haberleri dinlememeye karar verdim
Önümde işlerim
Arkada planda ya bir film izlerim
Ya da müzik dinlerim

Artık bana şunu inandırdılar
Dinleme haberleri beş altı ay kadar
Değişmez hiç ülkede olaylar
Sürekli ortaklıkta yalanlar
Herkes gerçek diye sayıklar

Sıkıldım, sıkıştırıldım, dünya geniş, fikir dar
Güya insanların aklı var
Bilim kılavuzluk yapar

Hani ağzıma mikrofon tutsalar
Deseler insanlara söyleyeceğin ne var?
Derim söylesem ne yazar?

“İnsan yalanıyla oyalanır
Her geçen gün aldanır
İnsana verilen bir ömür vardır
Ömrünü harcar dır, dır, dır
Bilmez ki, ömrün sonu hesaptır"

01.02.2015 - İzmir