guzzel bir gundu
kordugumlerle baglanmis olan ellerimi
elerine
koyar koymaz
kalbimin damarlarinin asktan patlamak uzere oldugunu hissedip
duser gibi oldugum arnavut kaldirmlarini yabanci ulkelerin yanlizliginda yasadim
ama yerde golgesini gordugum bu kambur beden benim olmaz diye dusundum
gec eydi ve evin onunden geçen kanalin içindeki teknelerden sarhos insanlarin sen sakrak sesleri geliyordu
kendime yemin ettim
artik kendimden kurtulmanin vakti gelmisti
kanala dogru yurudum
neden diye sorma çunku kalbimin damarlarini dolduran kandaki sevgi evli bir kadina duyulan bir sevgiydi
ve huzunlerle yere dusen agir bedenim
dustugu yerdeki yastigim yumusakligiyla uykudan uyanip gozlerini ovusturdu
Erdal ÇobanKayıt Tarihi : 11.4.2006 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!