Dipte Unutulmuş Şiir Şiiri - Canan Aytın

Kaçamak gülüşlerim vardı benim
Azarlama korkusuyla herkesten sakladığım
Bölük pörçük kaçak düşlerim vardı
Kırılıp elime tutuşturulan oyuncağım
Gizli gizli rüyalarımda sallandığım, ipi kopuk salıncağım
Dipte unutulmuş bir yüreğin içinde
Dipte unutulmuş bir çocuğun içinde
Dipte unutulmuş bir şiirin içinde
Göğsümde yanıp duran, hep aynı eksik yanım

Ben;
Soğuk evlerde bölüşülen, yavan ekmek kokusuydum
Kapı eşiğinde kesilince saçlarım, bir gecede büyüdüm
Sonra ne okşandı saçlarım,
ne de küçük bir öpücük konduruldu yürekten
Yine de vazgeçmedim, beni sevmeyenleri sevmekten
Oysa ben, kimsesiz bir çocuktum,
Sarı kıvırcık saçlı, yeşil gözlerinde hüzün, minik avuçlarında umut saklı
Kimse bakmadı ki, gözlerimde ki derinliğe
Anlamadı beni, duymadı sesimi
Dokunmadı saçlarım gibi, dalga dalga büyüyen yüreğime

Tel örgüler arkasından açıldı o kocaman kucaklar
Ele güne karşı göstermelik tuzaklar
Gitgide yaklaştı, hiç varmam sandığım uzaklar
İçimde iklimlerin yangınları değişti,
Kendimi olur olmaz vurduğum şehirler,
Üşüdüğüm evlerin renksiz duvarları değişti
Göç göç oldu, göçler yola dizildi
Dizginleyemedim kendimi öçler sola dizildi
Ve yüreğimde başladı akıl dışı yolculuklar
Göçlerde son buldu tek kişilik serüven
Sürüldü bir karadan, bir karaya değişti hiç bilmediğim baharlar
Hayaller, duygular, umutlar değişti
Türlü maskelere büründü ve değişti insanlar
ben de değiştim en az herkes kadar
Şimdi mıh gibi aklıma çakılır
Kimsesiz, eksik çocukluğum
Ah geçmişte unutulmuşluğum
Seninle de kavgam var,
varlığımı inkar eden yokluğum
Ve..
düşümde bile kelepçelenen, masum çocukluğum.

Canan Aytın