Dipsiz yalnızlık Şiiri - Dağlar Özügüç

Bazı anlarda kendi duygusallığının
Görkemli zirvesinde oluyorsun
Ona içinden gelen en ince duyguları
Olanca samimiyetinle yazıyorsun
Sonra bir şekilde cesaretin kırılıyor
Yazdıklarını için acıyarak siliyorsun
Aslında o hiçbirini okumuyor
Büyük ihtimalle hiç görmüyor bile
Ama sen içini dökmüş oluyorsun
Belki bir an rahatlıyorsun
Yazdıkların yılların itirafı oluyor
Şiir oluyor gazel oluyor en itibarlı mahfillerde
Dilden dile söylenen bir ağıt oluyor
Oluyor olmasına ama sonunda ne oluyor?
Ne güneş aya yetişebiliyor
Nede gece gündüzün önüne geçebiliyor
Sonuç müthiş bir pişmanlık
Dipsiz bir yalnızlık