Kardelenler gibi büyüdükçe başını eğebilen biri
gece yatarken yatağıma,
yastığıma sen diye sarılıyorum,
rüyalarımda hep sen…
seni görebilme umuduyla
yeni bir güne açıyorum gözlerimi,
ama yoksun…
sensizlik, dipsiz bir uçurumda
sonsuza yuvarlanmak gibi,
elini uzatsan, tutunup
bu uçurumdan kurtulacak gibiyim sanki,
ama biliyorum ki,
o el bundan böyle hiçbir zaman
uzanmayacak umutsuz ellerime,
ve ben bu dipsiz uçurumda,
sonsuza dek yuvarlanacağım…
Kayıt Tarihi : 30.9.2004 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!