Dipsiz kuyu Şiiri - Halil Kıvrık

Gül(dü) dipsiz kuyuya attığım taş.
Gecenin tam ortası düş-tü! seni ikiye böldü.
Bir bölü- iki gerçek..
Zaman ve kıvam;
zamanında sen,kıvamında ben.

Sevgide deneyim yoktu.
Vaki mi!
ağustos böceğinin saz çalması zemheride.
karınca kaderince kuytuda yaşarken miskin.

Sevide filiz!
Toprağın eylül yağmurlarına tavıymış meğer.
Bahtını açarkendi..
Sonbaharda gül’e çiğ yerine kırağı düştü.

Güneş üşüdü
sırtını sıcağa dönmüştü dönence.
Bir insan;
bir insandan aklınca sevdasını kuyuya atarak uzaklaşıyor.

Delilik bu aşk..!
Dokuz aklın canına can katıyor..