Ayrılık kapımıza, dayandığı an,
Ölümün sesini duydum, uzaklardan.
Susuyorsam da bir dağ, bir taş misali,
Kendi yasaklarıma hapsoluşumdan.
Hiçbir şey ayıramaz, derdik hep bizi,
Hep inkar eyledik çektiklerimizi,
O kadar çok çivi saplandı ki artık,
Gönül ağacımızdan, silinmez izi.
Ayrılığın açtığı yara düzelmez,
Giden gitmiş artık, aşk geri dönmez,
bu şair yenisi diyor ki, yaşayan bilir,
Rızasız bahçenin, gülü derilmez.
11.03.2008 01.55
Arda İnalKayıt Tarihi : 1.4.2009 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!