Diploma Çerçevedeki Umutsuzluk

Üniversite kapısında başlar umut,
Diploma kağıt değil —
Bir ömürlük alın terinin belgesidir.
Ama bu ülkede
Diploma, yoksulluğa mühürdür artık.

Çünkü ne işe yarar dört yılın
İçinde torpil olmayan bir satırı yoksa?
KPSS kazanmışsın, ne yazar?
Mülakat salonunda “Biz sizi arayacağız.”
Cümlesiyle bitiyor yılların emeği.

Kazandığın puan değil,
Artık referans listene bakılıyor.
Ve eğer bir bakanın yeğeni değilsen —
Diplomanı bir çerçeveye koy,
Askıya as,
Eline değil, duvarına yakışıyor.

Biri soruyor sokakta:
“Hangi bölüm?”
Cevap: “İktisat.”
“Şu dükkânda tezgahtarlık var, maaş asgari…”
Sustun. Çünkü anladın,
Sana bu ülkede verilen tek diplomadır:
“Direnmek zorundasın.”

Sen yine de sustun.
Direndin.
Ama içindeki çocuk
O kepi fırlattığı günü
Hâlâ haysiyetle hatırlıyor.

Sistemin elindeyse
O günün fotoğrafı değil,
Sana ait maaş bordrosu var:
“0 TL, çünkü işe giremedin.”
Ve CV’ndeki referanslar listesi —
Sadece sessiz bir alaydır artık emeğinle.

Ne bir istihdam kaldı
Ne de istikbal
Sadece mülakatta eğilen başlar
Ve yıldızlı karnelere rağmen
Boş buzdolapları
Ve sessizce iptal edilen hayatlar
Bu ülke, kep fırlatıp
Kredi taksiti ödeyen çocukların
Mezarlığına dönüştü.