Tütüne, rakıya müptelaydım,
Çıkageldin,
İçimde çirkin yok oldu.
Aşkın lezzetiydi var olan,
Şimdi sarhoşluğum senden,
Derken
Vedalaşıverdik
Günlerimizi yaşayamadan
Erkenden.
Veda, buselerimizde,
Zamanı öldürüyoruz,
Farkındamısın,
Boşuna bu çırpınışlar,
Hezeyanlar,
Kolay sönmez bu yangınlar.
Delirmiş olmalıyız,
Sonsuza ulaşmamalı veda,
Dipdiri kalmalı bu sevda,
Ne olur artık inatlaşma.
Ayaklarmıydı uzaklaştıran,
Akıl baştamıydı,
Ne dersin,
Kaç uykusuz gece daha geçecek,
Sensizliğe mahkum,
Söylermisin.
Sefilliğe yuvarlama güzelliklerimizi,
İçimde yeniden çirkini yaratma,
Yüzlerce şiir tomurcuklanıyor,
Suskunluklara gömme beni,
Hepsi sana yazıldı, senin içindi.
Bekle, açmış çiçekleriyle,
Şiirlerimin,
Yeniden kapına geleceğim,
Umutlarımızı tüketme,
Yeter ki bekle.
Boşuna uğraşın, inandıramazsın,
Gerçek değildi, son kucaklayışın,
Zorlamaydı o gün merhametsiz veda,
Söyle yar söyle,
Kapın ne zaman açılacak bir daha.
2007-Ankara
Esel ArslanKayıt Tarihi : 22.2.2007 15:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
