Dip Şiiri - Cem Özkök

üst sularda yüzen
renkli bir balıkken
diplerde
ama
çok diplerde
renksiz bir balık (dip hayat)
olmayı seçtim.
ama unutma,
unutma ki:
renksiz balıklar yaşayamaz üstlerde
ve yine unutma ki:
renksiz balıklar vardır (yaşar)
diplerde
çok diplerde
senden uzak
ama
senin dibinde
içinde...

Denizin dibinde, ama çok dibinde, ışığın sızmadığı yerde renksiz balıklar yaşar. Işık yoktur ama hayat yine de sürer. Denizin büyük ve karmaşık hayatı o dipten başlar. O küçük balıkları tutup yukarı çıkarana kadar ölürler belki. Ama orada, hayatı başlatan bir ‘dip hayat’ vardır. İki kişinin arasında akan “ilişki” adlı nehirde de böyle bir dip vardır. Orada, suyun dışından bakan üçüncü kişilerin göremeyeceği, iki kişinin de tutup yukarı çıkarıp birbirine veya başkalarına gösteremeyeceği balıklar birikir. Derinliklerde, ışığın sızamayacağı kadar dipte, kolay adlandırılamayacak balıklar, anlamlar, iletiler ve sözcüksüz sırlar yüzer. Toplulukların birbiriyle ilişkileri de iki insanın ilişkilerine benziyorsa eğer... insan ilişkisi değil mi nihayetinde? Kırgınlıklar, intikamlar, yaralar, buluşmalar, hatırlamalar, kesişmeler, coşkular, yeminler, düğümlenen, düğümlendikçe ağırlaşan suskunluklar...

21 Haziran 2002/İzmir