Dinsin Yalnızlığım Şiiri - Adem Keven

Dinsin yalnızlığım

Bir kâbus oldu yalnızlık, çöktü yüreğime
Ne bir dost sesi, ne bir kuş sesi değer pencereme

Gönlüm karanlıklar deryası, her yer zindan
Bütün kelimeler aynı manayı haykırır: hicran

Öyle büyük ıstırap veriyor ki yalnızlık
Bir tek ışık yok ufkumda, her yer karanlık

Yatıştıramaz senin yokluğunu en kıymetli kitap
Duymalıyım ki, dinsin yalnızlığım senden bir hitap

Siluetler sarar mahzun odamı, sensiz her akşam
Binlerce çığlık atılır, mümkün değil birini duymam

Aradığım, yokluğuna ağladığım sevdam
Gel artık, bitsin bu elem: yalnızlık dâvam

Gelir misin, gelmez misin bilemem, bu bir şans oyunu
Ey talih! ne olur, bu sefer bana kullansan oyunu.
18.1.2002