Dinozor'un aşkı Şiiri - Dinmez Er

Benim değilsin,
Benden uzakta,
Her zaman yanı başımdasın.
Perdelerde ellerin,gölgen dolaşıyor loş odalarda.
Ve kokun;
Buram buram kadınsı kokun,
Yağmur ormanlarının buğusu,
Gizemli Asya tapınaklarının tütsüleri gibi,
Başımı dödürüyorsun.
Gözlerin;
Gözlerimin değdiği herşey de,her yerde.
Işık ışık kıvılcımlar alevlere dönsün.
Ah o sıcaklığın var ya!
Sıcaklığın
Sen yoksan yatağım da,yastığım da,
Sarıp sarmalıyor beni kış uykularında,
Uzun renkli düş yolculuklarında.
Nefesin;
Ilık bir rüzgar,
Dolaşıyor kuruyan dudaklarımda.
Ürperiyorum;
Korku değil, üşümek değil bu,
Yüksek ateşli bir hastalık nöbeti.
Sancılarıyla,kaygılarıyla,
Hiç dinmeyecek özlemleriyle.
Bilir misin?
Dinozorlar aşklarını milyon yıllar içlerinde saklarlar.
Varsın bilmesinler kendilerinden başkaları
Dinozor'dan uzaklarda olsan da, bilki onunlasın.
Fosilleşene dek...
Kader utansın.
Demek gerek.