Dino! Şiiri - Veysi Arslan

Dino,büyümeyen yüzüm
ağlayan çocukluğum
emzik kullanan kelimelerim
nöbetçi gecelerimin aymaz bekçisi,

seni bana bir anne getirmedi
ben seni 2500 km suratsız bir yüzle
kendim doğurttum,
palyaço yüzüme çikolata süren kedi patiklerim!

ah Dino,
sabaha karşı sohbetlerin ilham perisi
şair doğurtan imge
çizgili pijamama gülen hüzün
en cehennemli halimdeki ayakkabım
utanmaz yüzüm
yıtrılan göğsümün dikiş iğnesi
çocukluğum!

Dino,tursil matik kullanmayan libasım,
korkusuz yatağım
beşikteki ıslak pet(in) im
aşığınım,sen aradığım locam!

Dino,raporlardaki yasak vesikam
bana ait olanı alan o eşsiz akrabam
aldıklarını geri ver dino
akşamdan bir kafanın içinde
sığ kalan yanlarımı deş,
hafif meşrep kılınan kaslbime dokun
sana verdiğim iksiri geri ver
yoksa Safinaz Kaba Sakalın olacak Dino!

o vakit ne ıspanak kurtaracak bizi
ne Don Kişot kılıklı ağır taklam!

Dino,Rodrigo'yu dinliyor musun
o gitar ve konçerto
onlar ç(alsın) ikimizi!