Kırılmış bir tahta kapı,
Duruyor karşımda,
Sanki benim yansımam duravdaki...
Nasıl bir acıymış ki
Dinmiyor,her ne kadar yıkılsamda yetmiyor ki...
Her gün yenisi başlıyor
Hepsi de tahta kapı gibi eskitiyor
Eritiyor beni,
Fırtınala gark ediyor
Savrulmadan koparıyor
Sormuyor beni benden alırken
Yakıyor beni
Sensizliğimi bildikçe de bırakmıyor
Kayıt Tarihi : 17.10.2007 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!