Dinmiyor Acılarım Şiiri - Ayten Özgün

Kimse bilmez neler yaşadığımı
Yalnızlığımla gece gündüz savaştığımı
Kalbimin paramparça halini
Anlatsam da anlayamazlar zaten

Kaçmak istersin ama nereye
Nereye gidersem gideyim
Acılar üzüntülüler bırakmaz peşimi
Benden önde giderler hepsi de

Oturursun gün boyu ne ses vardır ne seda
Akşam olur aynıdır yine
Ölüm sessizliği sarar her tarafı
Kendi kendimle konuşurum nafile

Bakarım duvarların soğuk yüzüne
Bir ses bir gülümseme
Göz kapaklarım yavaşça kapanır
Süzülse de gözyaşlarım nafile

Yalnızlığa mahkum edilmiş mahkumlar gibiyim
İsyan ederim acımasız kaderime
Daha ne kadar dayanırım sensizliğe
Nasıl yaşarım bilmiyorum bu şekilde.