Dinmez Şiiri - Fedai Günaydın

Son sevgi damlacığı süzülüyor haziranın
Yanık yüzünün acı titreyişleri arasından
Gözlerinden yağmur kaynıyor ılık ılık
Kavurucu sıcağa inat bol bol
Kavuşamamanın hasreti geliyor dudaklarıma
Biraz tuzlu,tuzlu olduğu kadar da sevgili.

Gözleri batıyor gözlerime masumluğunun
Çocukluğunun aşkını taşıyor bakışları
Bir türlü tutamadım bakışlarını
Sahibi olamadım gözbebeklerinin
Değmedi nefesimiz, tenler titreşmedi
İşte onun hasreti var ayrılığımda

Firak vuslatı kovalıyor,vuslat daima
Bin adım önde,yakalamak ne mümkün
Bu yüzden bitmiyor haziranın aşk vagonu
Uzadıkça uzuyor binlerin arasınan

Ben vuslatıyım saf bir gezegenin
Bir avuç rahmetiyim ancak
İkimizde yazı yaşıyoruz kuzey kutbunda
Hayalim güneyin buzlu suyunda bir kor
Allahımdan tek dileğim aynı anda
Aynı mevsimi yaşamak bir dünyalarda