Dinmez İsyanım Hiç Bir Zaman Karanlığa

DİNMEZ İSYANIM
HİÇ BİR ZAMAN KARANLIĞA

Ağlamak geliyor içimden habire
kaybedilmiş günlerimiz için sevgilim,
Bir akdeniz akşamında
açıp kollarımı karanlıkta
gönüllere göz kırpan yıldızlara,
Yanan bağrımızı
emanet eyleyip garbi yeline
ağlamak hıçkıra hıçkıra
ayak ucumuzda çırpınan
mor köpüklü dalgalarla...

Haykırmak geliyor içimden habire
kalbimin feryadını gülperim
karanlığın sultanlarının
salyalı törelerine,
Çırıl çıplak bir yürekle
çırılçıplak
sarılarak
sevgilimin çıplak tenine...

Tepelemek geliyor içimden habire
Düşürüp dalından ahu gözlüm
kokuşmuş bir karanlık çağ inancınca
yaşamın yoluna kara örümcek barikatı olan
irinli düşünceleri,
Yanarak sevda ateşiyle
tutuşup karanlığın göbeğinde
ve ebediyyen temizlemek beyinden
ve ebediyyen silmek yürekten
binlerce yıllık kof gelenekleri...

29/11/2013