Dinmeyen Matem Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

Matem 2
Muradımı matem tülleri örttü.
Umudum yitti, Güneşler göçtü.
Yalnız kaldım geçti seneler
Hayat vereni görmedi gözler
Kaldır perdeyi yüzünü göster

Dinmiyor matemim, sızım.
Sensiz cihan kime lazım
Ölmeden gömülen hanım!
Girdabı ören haini gördüm.
Tek kurtuluş olmamalı ölüm.

Sevgiliye kavuşamadım.
Gerçek murada varamadım
Yaprak dökümünü yaşadım
Yasımı yaptım tutmaz mı ahım?
Boşuna mı yazdım ağladım?

Zindan içinde kaldı cihan
Şifa yok mu Kabe’den?
Hüzünler usandırdı candan.
Hükümsüz mü okunan ezan?
Hak din değil mi İslam?

Ey âlemleri yaradan
Kaldır perdeyi aradan
Göster kemali hükümran.
Usandım canımdan.
Bu can kaygısı değil

İsmail gibi bıçaktan
Korkmam ölümden
Kaldır perdeyi aradan
İkilikten usandım
Birlik, dirlik ararım.

İman, imaret yıkar kurt
Kardeşi kardeş vurur.
Fesatlık olmuş onur.
Kimse emin olmuyor.
Girdapta kalmış yurt

Kullardan geçti gönlüm
Sana sabit gözüm
Kabe’ye yöneldi yönüm
Selamı okudum.
Mezarımı kazdım.

Sana uçmaktır yolum
Allah sana sundum elim
Kabe’ye yöneldi yönüm.
Canlar canına ait gönlüm.
Allah siyah tülden yok mu kurtuluşum?

Abdullah Bedeloğlu