umutsuzluğa dalıp
ceketini alıp
çıkar giderken
yüreğinde
fırtına dinmeliydi
dokunmuş belli ki
yaralanmışsın
gönül yarası derken
ecelinde
kokusu dinmeliydi
cızık çekip
elleri koynunda
veda ederken
sevginde
vefasızlık dinmeliydi
tüm özlemleri
cura teline döküp
perdeye dizerken
konuşmalarda
inat dinmeliydi
tiksinti nedendi
bir gülüşü dünyaya bedel
yüzüstü ezerken
dünya dinmeliydi
23:15 27.09.2009denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 28.9.2009 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!