Yani ben sebep ararsam yaşamak için,
Bulamam,
İntihar ederim..
Tuhafım biraz, biraz sarhoş bu gece..
Bin yüzü var insanların, bana hep en çirkini denk geliyor.
Artık içim acımıyor.
Bunun adına alışkanlık deniyor,
Yani her yalan bana çarpmadan geçmiyor,
Her ihanet bana sarılmadan uyuyamıyor.
Tekrar kırılamayacak kadar paramparça olduğumdan, terkedilişler de bana pek dokunmuyor...
Umrumda değil
Umursadıklarınız..
Bu gece cin olsanız, çarpılırsınız,
Rakı olsanız, kusulur..
Bu gece üzerime yürüseniz, bataklığımdan sağ çıkamazsınız.
Umrumda değil
Mümkünse cehenneme canınız...
Dinleyin!
Karanlığıma saygı duyuşuna davetlisiniz,
Ve 'kimi sevsem sensin' diyen şaire,
İletiniz;
Kimi sevsem tuza yaralarımı şikayet eden ispiyoncu..
Kimi sevsem bıçak gibi keskin bir ucu.
Üstadım kimi sevsem ben,
Yüreği olmuş orospu.
Kayıt Tarihi : 18.5.2013 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!