Dinleyim Şiiri - Ali Kamil

Işıklar yanıp önüyordu evlerden
karanlığa bürünmüştü zaman
durmadan çoğalıyordu yolcular
akıyordu dağdan bayırdan
ve esir yurdumun
kuşları ötüyordu ağaçların dallarında
menekşeler, nergisler açmış
fesleğenler kokuyordu akan derelerin hışırtısında

oysa toprak yanıyordu ölen gençlerin bedeninde
analar ağlıyordu
evler ağlıyordu faşizmin zulmunden

dinleyin zumlun mimarları
dinleyin insansızlığın kuklaları

dinleyin
dinleyin dünyanın taşımaktan utandığı insan artıkları

dinleyin
her şafak vakti güneş açarken
kızıl güller açar bu dağlarda
kimimiz düşer
kimimiz tohumlarını saçar etrafa

ki biz sevdamızı kilim misali
acıyla, sevinçle
ilmek ilmek ördük kavgamıza

ondandır asla çözülmez sevdamızın ilmekleri

ve biz kum taneleriyle birleşip
setler ördük barikatlara.

Ondandır düşeriz diriliz bir daha

//// Biz bir ölürüz, bin doğarız // Meşale oluruz yollarını aydınlatırız geriden gelenlerin ////