Dinleyeydin Yunus'u Şiiri - Gürkan Durmayaz

Dolu yaşanmış bir ömrün ardından
'Elinde ne kaldı? ' diye sorsalar;
Deseler ki:'Hanların, sarayların vardı;
Atların,arabaların,hânelerin vardı;
Dağların,göllerin,denizlerin,
Kölelerin,avratların vardı senin.Ne anladın? '
'Vallah ömrümden anlamadım;
Nefes bitti,bitti heves.' derim.
Düşünürüm ne'm eksik dost huzûrunda,
Kul nazarında.
Sonra bir şahmarân gelir de yanıma
İrkilirim,kaçmaya çalışırım.Nâfile...
Der ki bana:'Her şeyden iyisi
Bıraktın mı adını geldiğin yerde,
Yalan gerisi...
Burada bana yem olmaktansa,
Ya da benle yaşamaktansa,
Ben gibi sürünmektense,
Dinleyeydin Yunus'u, alaydın gönülleri.
İnan çok boş gerisi...
Ah! O bir daha gönderse geldiğin yere,
Ne uyardım iblise ne bağlarım seni âleme
Ne unuttururum burayı sana
Ne kanarım çeşme başında güzellere
Ne yanarım yazıp da gazellere
Güzel de gazel de fâniymiş
Gel şimdi hâlimize yanalım.
Kaynar kazanda kül olalım.
Ah! Oradakiler duyun bizi.
Her dem yalnız 'O' deyip ağlayalım.