Dinleyen Kim..? Şiiri - Afşin Dualı

Kuyuya atılan o taşa kızıyorum ben,
Ardından koşanlara değil..
At gözlüğüyle yargılayanlarda değil mi..?
Hata at gözlüğünde mi..?

Eşek hoş laftan anladı,
Horlayan insanlar biter mi..?
Hoca katıra ters bindi,
Katır dışında insan anlamadı hikmeti..

Büyük lokmalar yenmedi,
Tepeden konuşanlar eksilmedi,
Damlalar göl oldu da,
Cahilliğe sürüklendi fikir..

Yorgan hiç ayaklara denk gelmedi,
Hep fazlasına tamah edildi,
İnsan ferdi hareket etti de..
İki elin sesine dikkat kesilmedi..

Güle dokunmadan sevilmedi,
Dikenine katlanılmadı hiç,
İyilikler çöpe atıldı,
Bulunmadı karşılığı iyiliğin..

Öfke zarar verdi küpüne,
Dost sandıkların kararttılar senide,
Şeytan karıştı sabırsız işine,
Yılanlar hazırdı sarıldı düşenler denize..

Huyları geçtim de canları çıkmadı,
Beslenen kargalar oydu gözüm ışığını,
Sonunda hep bildik selametini sabrın,
Benden çalınanlara kılıf bulunamadı..

Ektim sonunda biçtiklerimi,
Eğildik yaşken biz,
Taşlandım çokça ak idim,
Bana aklımdan kalan sermayesi..

Bazen şaştık beşerdik,
Canımız değil adımız çıktı,
Çiğ sütle ahlâkı yer edindik,
Yaş ilerledikçe yedimizde kaldık..

Vezirde ettik rezilde,
İyi dostlar yanımdaydı kara günde,
Komşuysa muhtaçtı komşu külüne,
Mazlumun kalmadı ahı yerde..