Dinler Misin? Şiiri - Mehdi Anlaroğlu

hayat gülmek değildir her zaman
hüzün,
gözyaşı
ve acılar sarar bazen duyguları
kimileri yiter, zamanın kirli koridorlarında
kimileri, kör kuyulardan avazı çıktığınca seslenir
kimileri de, yetim çocuklar gibi eğer başını önüne
şefkatli bir el bekler
ki;
başı okşansın
gülümsemeyle baksın birisi
ve sorsun halini hatırını
ekmeğe, aşa gerek yoktur işte o zaman
bilir misin?

yıldızsız gecelerde üşüyor rüyalarım
sahnelerde sen söyleniyorsun
satırlarda senin adın
çığırtkanlar seni çağırıyor
ve bebekler gülüyor seni dinlerken dudaklarımdan
bir de ben anlatsam seni sana
dinler misin?
ya da yalnızlığının süslediği odama
bir gece beklenmeksizin gelir misin?
görür müsün tekliğimi?
üşüyen kalbimi, ısıtır mısın sıcak teninle?
yokla varın arasından
bir gece olsun
yalnızca bir gece
hayalin yerine bu defa da gerçekliğinle
çıkıp gelir misin?

sana yazdığım bu satırları
gözlerini ufka çevirip
maviden kızıla dönen bir gün doğumunda
içtiğin sigaranın dumanlarını savururken gökyüzüne
üsküdar’da kız kulesine karşı
benim sesimden
susup
dinler misin?