Anladım bu sızı, ne yağmurla dinerdi
Ne de bir çift sözle kaderi yenerdi.
Sorarsan günahı, senin payın yoktu,
Bu alın yazısıydı; baştan böyle yoktu.
Ardıma bakma sakın, yolum ağır yüktür,
Bir mendil sallasan da içim yine küstür.
Gözyaşı eğilmesin kirpiklerinin ucuna,
Ağlamak yakışmaz senin aydın yüzüne.
Döner mi sandın, bu yokuşu çıkan?
Her adımda biraz daha kendinden çıkan.
Dönüşsüz bir yol bu; taşında izim var,
Ayaklarımda yorgun, sırtımda yıllar var.
Akşam inerken ovaya, gölgem uzar gider,
Bir türkü kalır geriye, bir de suskun keder.
Hayat denen bu yük, omuzumda eskimiş,
Taşıdıkça ağırlaşmış, bıraktıkça derinleşmiş.
El sallama bana, durup üzülme,
Yolcuyum; yol çağırır, kalamam
Bir ömür taşındı yorgun göğsümde
Dinlenmek bile bana haram
Kayıt Tarihi : 19.12.2025 01:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!