Gül deme bana, gülemem; 
Ağlamaktan o kadar yorulmuşum ki.
Şöyle uzanayım yanına; 
İki söz söyleyecek kadar dinleneyim.
Belki duymak istediklerini söyler,
Görmek istediklerini yaparım.
Kim bilir belkide; 
Gönlünde arındırıp her pisliği
Hiç doğmamış gibi yeniden yaşabiliriz; 
Her şeyden uzak, her yere yakın.
Yinede gül deme bana
O kadar yorulmuşum ki, bir nefes alayım önce
Şöyle çınar altında bir kahvede gibi
İsimlerin olmadığı yer var ya; 
Önce kendimi bulayım, belki senide bulurum
Kimsenin o olmadığı, biz denilen yere gideriz
Ama önce bekle, biraz dinleneyim...
10.05.2008 13.54 Gökçebey
Muhammet Mahmut EskiKayıt Tarihi : 10.5.2008 17:40:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!