Dinlenen Kadin Şiiri - İbrahim Ethem Uzun

Sen
Dinlenen kadinsin

Istirahat ediyorsun
Hedefi olmayan
Sandalyeler gibi
Kahvede terkedilmis
Gazeteler gibi

Sevgi sende durmus
Ne ileriye gidiyor
Ne geriye donuyor
Postaci gibi
Gelir veya gelmez

Gunlerinin hepsi
Kahve fincaninin cizgilerinde cizili
Yildiz fallarinda
Buyuculerin defterlerinde yazili

Dinleniyorsun sen
Masanin ayaklari gibi

Sag memen
Bir sey bilmiyor
Sol memen hakkinda
Ust dudagin
Habersiz
Alt dudagindan

Devrim yapmak istedim
Memelerinin tepelerinde
Basaramadim

Ogretrmek istedim
Onlara
Savasi
Kufru
Aski
Hurriyeti
Basaramadim

Savasi ancak savascilar bilir
Kufuru ancak kafirler bilir
Aski ancak mecnunlar bilir
Hurriyeti ancak kilinclar bilir
Kilinc ise ancak hur insanlarin ellerinde keser

Yukseklerde dinleniyorsun
Ruya goruyorsun
Yarisiyorsun yaris atlariyla
Ve bilmiyorsun
Erkeklerle oynamayi
Hem de hurmet gostermiyorsun
Oyunun kurallarina

Sen bilmiyorsun
Maceranin imkanlarini
Mechulle carpismayi

Sen bilmiyorsun
Beklemeyi
Kitabin bekledigi gibi
Onu okuyacak bir okuyucuyu
Koltugun bekledigi gibi
Uzerine oturacak bir kisiyi
Parmagin bekledigi gibi
Ona takilacak bir yusugu

Bir erkek bekliyorsun
Sana portakal soyacak
Sana siirler yazacak
Sana kus sutu icirecek
Sana ask kalesinin anahtarlarini verecek
Ugrunda savasmadigin ask kalesinin

Ey dinlenen kadin
Lakin sen layik degilsin
O kaleye girme serefine
Ben savasirken
Sen istirahat ediyordun

hurriyeti