Dinlemiyor…
Hep bir durgunluk var hayat kayıyor gözlerimde
Bakıyorum önüme saklanan duygular körebe oynuyor
Oysa yüreğimdeki hırçın çocuk kanatlanmak istiyor
Gökyüzünün en mavisine dokunana kadar uçmak…
Ben öyle bir çağlayandım ki akarken bile boşalmadı yüreğim
İçimdeki özlemleri barındıran ruhumda canlandım hep
Yokuşların dik ve kaygan yamaçlarında yürüdüm düşmeden
Aslında hep bir arayışın adımlarını attım sana doğru…
Gözlerimden seller akıyor bugün tutamıyorum kendimi
Bir fırtına esiyor sanki talan ediyor her şeyi alıp götürüyor
Karanlık bir sokaktayım ay ışığı da sönmüş küs geceye
Yürüyorum bilinmeyen adımlar çekiyor tenimi alırcasına…
Hayata çok ağırım beni taşımıyor anlamıyor üstelik
Duygularımı tenimde tutsak edercesine köreltiyor
Umutlarımı söndürüyor gecenin boşluğuna salıyor
Beni anlamıyor işte sadece susuyor hayat, dinlemiyor…
Oktay ÇEKAL
19.05.2013-18.40
Kayıt Tarihi : 14.7.2013 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!