Dinlemez Olmuş Şiiri - Atilla Yiğit

Her acıyı içimize gömmüşüz
Küllenmiş yaralar sızlamaz olmuş
Suskunluğu derde çare görmüşüz
Sesimiz sedamız inlemez olmuş

Insan oğlu düşmüş kendi derdine
Gafletten uyanıp gelmez kendine
Aklı sırrı ermez olmuş fendine
Nefisinin hızını eylemez olmuş

Herkes bildiğinden mesul tutulmuş
Cahil kalmış aklı sıra kurtulmuş
Sömürülmüş lokma lokma yutulmuş
Yoksulun sesini anlamaz olmuş

Kimi sağa çekmiş kimisi sola
Bir türlü gelmemiş hizaya yola
Hayat beşer muhtaç olur kul kula
Derdini kimseye söylemez olmuş

Yiğit ne söylersin boşu boşuna
Sivri dilin şer getirir başına
Yaklaşmışsın gayri altmış yaşına
Artık seni kimse dinlemez olmuş