Yüreğim köz köz oldu, bir kurşun beni buldu
Şu çarpık, yoz düzende katiller beni vurdu
El at şu kederime her anım ölüm benim
Bu ne acı bir yaşam, dal koptu gülüm soldu
Bir kavgadır sürüyor, gençlerimiz ölüyor
Padişah çok vicdansız barışı istemiyor
Tüm analar ağlıyor, ülkede kan akıyor
Baskı, zulüm, acı var böyle yaşam olmuyor
Koş kardeşim barışa, topluma sevinç dolsun
Artık bitsin bu kavga halkların yüzü gülsün
Ne can yansın ne yürek anneler ağlamasın
Bu karanlık bitmeli Anadolu şen olsun
Sevmek lazım halkları, dinlemeyin sultanı
Ne rahman var ne şefkat tek isteği çıkarı
Adaletin temeli hak, hukuk eşitliktir
Direnmenin zamanı süren belâya karşı
Her dediği bir ferman toplumu hiçe sayan
Hak diyenlere sövüp, zindanlara tıktıran
El bağlı, kollar bağlı ülkede yoksulluk var
Övünme zulümünle bu ne ündür nede şan
09.06.2011
Yıldırım
Kayıt Tarihi : 9.6.2011 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!