Dinle ve düşün Şiiri - Hatice Nayır

Dinle bak,
Anne gibi sevmiştim seni
Öyle naif, bir o kadar da sonsuz.
Bir çocuğun hayata bakışı gibi
Duru ve korumasız.
Bir kedinin sevişi gibi efendisini
Özgür ve ihtiyaçsız.

Düşün, dur
Seni sevmek uçsuz bucaksız bir çöldür artık
Girip de çıkamadığım.
Bir nefes
Verip de alamadığın.
Bir balonun elimizden kaçışı gibi
Acı ve o kadar da hüzün.
Seni sevmek sönmüş bir kordur
Artık düşlerimdedir yüzün.

Sus, konuşma
Gittin sen
Upuzun bir yoldasın şimdi
Dönsen de günün birinde
Olmayacağım biliyorsun
Bıraktığın yerde.

Dur, dinle bak
Uzaklardan duyduğun
Yaşanmayan bir aşkın türküsüdür.
Ölümdür seslenen belki de
Dinle bak
Acaba
Aşk bir daha mümkün müdür?