Dinle Şehrazat Şiiri - İbrahim Balcı

Dolunay tüm haşmetiyle yükselirken gökyüzünde
Issızlığında bozkırın
Sığın,tavşan,Alageyik postlarıyla bezeli
Obaya nasıl sızarsa ay yüzlü Akana
Öylece girdim dünyama
Kıyamdan kurtarayım derken,hemcinslerini

Kıyam benim içimde Şehrazat
Mahzendeki cellata teslim ettiğim
Her bir hemcinsin
Benden bir parçadan başka neydi ki
Sakladılar içlerindeki beni
Çıkartmak için ortaya gizlediklerin,
Çarem neydi ki

Dinle Şehrazat
Dillendirdiğin yabanıl öykülerdeki
Ben’i dinle
Kişi’yi dinle,Karluk’u dinle
Aç ağzını
Tükür toprağı
Yeni bir dünya yarat
Dünya aşktır Şehrazat

Baksı’ya bak Şehrazat
Nasıl da kanatlanıyor
Ana-ata’nın boynuzları ve
Kaz tüyü turna kanatlarıyla
Burak yok,Perseus yok
Baksı çıkıyor yedi kat göklere
Ağzında toprak
Tükürdüğü aşktır,aşk

Aşk,içinde her kişinin Şehrazat
Aradığım odur ki
Mesken tutup da dişi bir bedeni
Vakıf ruhumun gizemine
Yaşar çağımızda Akene olarak
Ayırdında olmadan

Ayak uyduramayan göçebe kervanlarına
Horlanan,lanetlenen,nefret edilen
Bir tunguz'um ben
Kargılanmış bir ruh taşırken bedenimde
Şüphe,kuşku ve bilcümle
Acı veren duygularla doluyken böyle
Başka nasıl davranabilirsin ki sen de
Aynı lanetli kökten almışız ruhumuzu
Aynı tınıyı duyuyoruz uğultusunda rüzgarın
Aynı laneti duyuyor kulaklarımız
Mümkün mü gerçekliği farklı algılamamız

Bir kayın’ın gölgesinde olmak
Ne denli huzur veriyorsa
Bozkırda yaşayan uzak atalarıma
Ne denli besleyiciyse
Börtüçene’nin memeleri
Yağız yer ne denli borçluysa varlığını
Kişi’nin ağzını açışına
O denli muhtacım sana
Artık anla