Ey insan;
Sakın ola sen, dar görüşlü insanlarla tartışma
Kendini haklı sanır’da, sonra sen ortada kalısın
Ey insan;
Herşeyi ben bilirim der gibilere, yakın durma
Yoksa onun palavralarına inanır zorda kalırsın.
Ey insan;
Yaıpılan her işte boşyere hır çıkaranlara bulaşma
Sonra karakolluk olursun, sen zan altında kalırsın.
Ey insan;
Zalim olup fakirin yetimin dünya malından çalma
Çaldığın her zerre bir gün boğazına durur bakarsın
Ey insan;
Huyu kötü kişilerle, düşüp kalkıp dostluk yapma
Arkandan konuşurlar’ da sonra sen kötü olursun
Ey insan;
Çok malım mülküm var diye, kimseye övünme
Mal mülk Allah ındır, biterse alay konusu olursun.
Ey insan;
Hiç denemediğin insanları, dost tutup güvenme
Yeri gelir seni satar’da, dost tuttuğuna üzülürsün
Ey insan;
Yarı cahil insanlarla tartışmaktan uzak dur
Seni’ de kendi gibi beller’ de, kendi canını sıkarsın
Ey insan;
Konuştuğun insan, söz arasına girenlerdense
Onlarla muhatap olma, hemen uzaklaş yanından
Ey insan;
Kumardan içkiden kadından geri çek kendini
Sonra yuvan bozulur’da, pişmanlığına ağlarsın.
Ey İnsan;
Ezilmişe yere düşmüşe ver, vereceksen sevgini
Verdiğin yerini bulur’ da, sen hep saygıyla anılısın
Ey İnsan;
Adaletli ol, doğrudan taraf ol, ölçüp tartarken
Allah seni, adaletine göre değerlendirir bilirsin.
Ey insan;
Tecrübe herşeyden üstündür dinle büyük sözünü
Okumak adam olmak insan olmak değildir bilirsin.
07 Eylül 2015-09-07
Antalya
Kayıt Tarihi : 8.9.2015 00:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!