Dinle! Şiiri - Mustafa Ata

Yüreğimi avuçlarına bıraktım,
Dinle bak sesini duyuyor musun?
Hani dışarıda insanın kanını donduran,
ayazlı bir gecede,
son gücüyle donmak üzereyken,
camına konan bir serçeyi,
avuçlarının arasına aldığında!
o küçücük yüreğinin çırpıntılarını duyarsın ya,
minnet doludur.

Oysa ben yüreğimi bir temmuz gecesinde,
titreyen bedenimden söktüm de
avuçlarına bıraktım.
Benim yüreğimden duyduğun ses,
minnet dolu çırpınışların,
sesi değil,
o sesler sevdanın kurşunuyla vurulan,
yaralı yüreğimden,
yerlere damlayan kanın sesidir.

06.11.2008 Menemen/İZMİR