Dinle Şiiri - Mustafa Tatcı

Dinle Hakerenleri sana özü anlatır.
Elestü’de sorulan gerçek sözü anlatır

Efsaneden kurtulmak istiyorsan tut kulak
Anlamadan açılmaz huzurda bil ki dudak

Görünenler fânidir aldatıcıdır zamân
Bildiklerini unut zamân yok daimdir ân

"Nokta idi çoğaldı” denilen bir noktadır
O nokta el'ân ahad, çokluk denen yoktadır

Varlığın bu noktadan bir gölgedir gayrı yok
Gölge aslına tâbi sanma vücud birden çok

Noktalar bir harf olur Hakk’ın elinde kalem
Yazdıkça hece hece açılır işbu âlem

İlminin tasvîridir seyrettiğin bu harem
insanla tamamlandı varlık insanla hurrem

Yolun başında âdem sonu âdem-i manâ
Kâinat bahçesinde âdem bir gül-i ranâ

Devrin başında bir dem sonunda oldu âdem
Âdemle bilindi Hak ve ondan göründü hem

Hak bilir insan demez kisvesine aldanmaz
İblîse benzeyip de firkat oduna yanmaz

‘Ademden âdeme dek yolcudur her bir zerre
‘Amâ bir mukaddime biz andan düştük yere

Visâl her menzil bize zevk ile koşuyoruz
Vardığımız menzilde hak diye coşuyoruz

Elde ne bir hüccet var dilde ne bir hakikat
Aldanıp hayallere hakikat diye heyhat

Ömürler sürüyoruz nefis denen binekle
Rızık peşinde koştur menzile menzil ekle...

İki göz bir görürken bire iki diyoruz
Bire iki diyoruz sonsuzluk ekliyoruz

Kul vallahi ahaddir, hüviyettir aslı hû
Buz gibi görünen dağ eriyince olur su..

Sen eşyânın aslını içeri gel de ara
Dikene eyvallah de cemali gülde ara

Pervâneden okuyan bugün yokluk dersini
Bülbül gibi sormadan bulur aşk adresini

Pervâz mı edebilir bülbül kafeste güle
Pervâneden ibret al neden dönmüştür küle

Kimdir bilir misin kul düş oda yan da kurtul
Bire karış dert çoğul Mansûr ol Hak'da savrul

Düşme tekrar bu caha feryadın dönsün aha
Bende ol bir dergâha yönel ulu Allaha

Kurtul bu benden tenden yollara düş erkenden
İz bırakma arkandan tükensin perakenden

Ne kulak var dinleyen ne gönül var inleyen
Süleyman olup yolda gördüğünü anlayan

Hey biçare gözün aç senden kurtul sana kaç
Sensin kendine muhtaç ten ruha ilahî bâc

Bu âlem dost nâzının şehididir anla bil
Eşyâ Hakk'ın şâhidi, meşhûd o başka değil

Sülûk et Muhammed'e yol bul aşkla mirâca
Zikr-i daime ulaş ışık gelsin sirâca

Beri gel hey beri gel, insan bul ileri gel
Er huzura eri gel uzansın sana da el

Ses ver bülbüle ahtan gülzara git bir râhtan
Renk al nur-ı siyahtan vuslat gele Allahtan

Leylaya mecnun olma sivaya meftun olma
Noktayı bul nun olma sahra-yı cünun olma

Bil kendini Settâr bil, satmaz sırrı Attâr bil
Ağyar değil hep yâr bil, sırdaşı yâr-ı gâr bil

Açılma kimselere ikrâr eyle bir ere
Karış semâvilere dön çokluktan hep bire

Elif ol mimde kalma nokta bul cimde kalma
Niçinde, kimde kalma masivaya hiç dalma

Mim elifte yok olur insan nûr ile yunur
Zevk ile vuslat bulur bu halden olma sen dûr

Bütün acılar diner ansızın bir nûr iner
Masiva külli yanar ne benlik kalır ne ar

Kaldır rafa koy arı her fiilde bul yârı
Arttır gönülde zârı kapıya koy ağyârı

Sağ sol gözetme yolda gezme sahrada çölde
Maksat ne onu bil de koybolma dağda belde

Gözet sun'-ı kadîmi ol eşyanın hadîmi
Bileyim de haddimi bükeyim de kaddimi

Ömür nimettir kula değişme bir kaç pula
Teveccüh et bir yola destgirin pîrân ola

Mustafa yolundan geç nuru ummanından iç
Odur dertlere ilaç odur ebedi sevinç

Nûr-ı Hak insandadır nûr-ı Hak irfandadır
Tende değil cândadır ko zamanı ândadır

Dön devrini tamamla kalmasın gönül gamla
Nefsini çöktür dize aslını bul selamla

Bu bir ilahî oyun nefs kurban suret koyun
Bir tekbir çek bunda yun eşyadan arın soyun

Sensin cemde tecelli cemül-cemde teselli
Aslında cevlan eden Ahadiyyette belli

Hak de halkı kaldır gel diken aynı güldür gel
Birdir nokta bildir gel tecezzi yok küldür gel

O sever o sevilir, o söver o sövülür
Her halde o övülür bunu bilen mutlak hür

Mustafa bir gösterir aynadan pîr gösterir
Mürşid Hak'dır gösterir vahdette yir gösterir