Dünyanın tapusu ezelden kayıp,
Ölünce, veraset vermeyeceksin.
Haramı, hasedi bir nimet sayıp,
Menfaat yurduna, girmeyeceksin!
Malın ve şöhretin var iken düşün.
Zamanla yok olur güzel gülüşün.
Kurtarmaz gözünden süzülen yaşın
Unutma, sefanı sürmeyeceksin!
Sırtına yükünü yükleme boşa,
Farkına varmadan getirir tuşa.
İsyana sürükler, korkarım haşa,
Mezara, onunla girmeyeceksin!
Dinlensin, boş yere gitmesin sözün.
Doğrudan ayrılma solmasın yüzün.
Kimsenin bağında kalmasın gözün
İzinsiz gülleri, dermeyeceksin!
Sırrını herkese der isen eğer,
Sanır mısın başın göklere değer?
Sırdaşın dünyada kalmamış meğer
Gönlünü meydana, sermeyeceksin!
Seninle son bulmaz dünyanın işi,
Özüyle, sözüyle bilinir kişi.
Can biter, bedenden çekince fişi
Sönecek ışığın, görmeyeceksin..
10/2011/Konya
Tayyar YıldırımKayıt Tarihi : 18.10.2011 23:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)