Dinle Şiiri - Ruhsel Barışçimen

Ne zaman, nasıl sevdim seni bilmiyorum.
Oysa ki yasaktın bana, yasaktım ben de sana.
Bahar gibi çıkıp geldin
Tam da karakışın ortasında.
Sesini duymak öyle huzur vericiydi ki
İçimde binbir kelebek uçup, kanat çırpıyordu.
Heyecandan yüreğim kurudukça
Bahar yağmurları gibi yağıyordun ruhuma
Sonra güneş olup açıyordun.
Rengarenk gökkuşağı gibi aşk olup
Sarıyordun tüm benliğimi...
Gökyüzünde süzülen uçurtma gibi
Uçuyordum ben de senin aşkınla.
Seninle konuşurken bile
Sesin sesime değdikçe nefesim kesiliyordu.
Hep gülüyordum, güldürüyordun yüreğimi.
Öyle benleydin ki...
Öyle sen olmuştum ki...
Dinlediğim şarkılara mı seni alıyordum
Yoksa sen mi bana şarkılar oluyordun?
Sevdim işte seni, hiç de saklamadım
Saklıyamadım...
Seni, sen olduğun için sevdim.
Bana yalansız, dolansız gelmiştin.
Herşeyin en güzelini hissettirişini sevdim.
Ahh! .. Keşke birde benim olaydın.
Olamadın...Olamazdın da...
Yasaktın ama, herşeye rağmen tatlıydın.
Bilirsin;
Zaman zaman karamsarlıklara düşerim ben
İşte yine öyleyim bugünler de.
Neden kendimi yüreğinden taşındırılmış hissediyorum?
Neden içimdeki bu acı? Neden?
Bak bana! ..
Gözlerimde yaş, yüreğimde yas var hepsi sana.
Bana hissettirdiğin gibi seviyorsan beni
Tut ellerimi, sar beni...
Hissettir bana yine aşkını
Yok et bu karamsarlıkları...
Yada yüreğine yeni bir levha as
Sahibinden > diye.

Dinle sevdiceğim
Dinle! ..
Ben seni
Bu yüreğe
Kiracı değil
Sahibesi kıldım
Sakın ola ki
Bu yüreği
Aşk kumarında
Bozdurma...